Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης E-5411/2010
προς την Επιτροπή
Άρθρο 117 του Κανονισμού
Michail Tremopoulos (Verts/ALE)
Στο Μνημόνιο Συγκεκριμένων Όρων Οικονομικής Πολιτικήςμεταξύ της Ελληνικής Κυβέρνησης αφενός και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Δ.Ν.Τ. αφετέρου, προβλέπονται υπό τον τίτλο «ενίσχυση των θεσμών της αγοράς εργασίας» διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους κοινωνικούς εταίρους για αναθεώρηση των θεσμών συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Στο πλαίσιο αυτό η Ελληνική Κυβέρνηση προωθεί ρυθμίσεις για τις εργασιακές σχέσεις ως μέρος σχεδίου νόμου για την κοινωνική ασφάλιση. Οι προτεινόμενες ρυθμίσεις περιορίζουν από 16 μήνες σε 2-6 μήνες τον απαιτούμενο χρόνο προειδοποίησης που επιτρέπει στον εργοδότη να μειώνει κατά 50% τις αποζημιώσεις των απολυόμενων μισθωτών. Η αποζημίωση απόλυσης είναι ιδιαίτερα σημαντική για την οικονομική επιβίωση των ανέργων, καθώς το επίδομα ανεργίας αντιστοιχεί στο 70% του ελάχιστου νόμιμου μισθού για μέχρι 12 μήνες, ενώ εναλλακτικές μορφές εισοδηματικής υποστήριξης δεν παρέχονται γενικά για τους ανέργους. Το ίδιο σχέδιο νόμου προβλέπει παράλληλα ελαστικότερες προϋποθέσεις για νόμιμες ομαδικές απολύσεις, αυστηρότερους όρους για προσφυγή συνδικάτων σε διαδικασία υποχρεωτικής διαιτησίας, αμοιβές χαμηλότερες από το βασικό μισθό για νέους μέχρι 25 ετών με προαιρετική μόνο επιδότηση της διαφοράς από δημόσιο φορέα, καθώς και θεσμούς μαθητείας για νέους 15-18 ετών σχεδιασμένους με ευρύτατα περιθώρια να λειτουργούν ως προκάλυμμα μη νόμιμης εργασιακής σχέσης.
Στο άρθρο 1 του συγκεκριμένου σχεδίου νόμου οι ρυθμίσεις αυτές παρουσιάζονται ως θεσπιζόμενες κατ’ επιταγή του Μνημονίου(2).
Ερωτάται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή:
1. Αποτελούν οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις επιταγή δική της, της Ε.Κ.Τ. και του Δ.Ν.Τ., όπως επιχειρεί να παρουσιάσει η Ελληνική Κυβέρνηση;
2. Τι ενέργειες έχει αναλάβει από την πλευρά της ώστε η εφαρμογή του Μνημονίου να είναι συμβατή με το άρθρ. 9 της Συνθήκης Λειτουργίας της ΕΕ;